...

Verjaardagen

Vorige week zondag, de 13e februari  mochten we weer de verjaardag van onze zeer geliefde collega Beth vieren. Ze is nu 74 jaar.

We herinneren ons nog als de dag van gisteren dat we vorig jaar de verjaardag van Beth vierden met een select gezelschap. We hadden toen een maaltijd in het Hoskins Hotel, een eindje verderop. Sinco had “toevallig” zijn  mobieltje op zak, en tot onze verrassing werden we toen gebeld vanuit Nederland en kregen te horen dat onze kleinzoon Matthieu was geboren.
Dus deze kleine man heeft  inmiddels zijn eerste verjaardag gevierd! Helaas konden we er natuurlijk niet bij zijn, maar we hebben wel even gebeld om te feliciteren. Ook had ik een paar weken geleden een eigengemaakte kaart en een shirtje opgestuurd, en dat was juist vrijdag voor zijn verjaardag aangekomen. We kregen wat leuke fotootjes:

..
NL: De 1-jarige Matthieu met tante Manuela (midden) en nichtje Femke (rechts)

NL: oom Gideon met het kleine manneke Matthieu

Terug naar onze vriendin Beth van 74. Nadat ze vorig jaar tijdens de zomer enkele maanden in Amerika had doorgebracht, en daar weer veel voor haar vele kinderen en kleinkinderen betekend had, o.a. een kinderkamp week gehouden met alleen haar kleinkinderen, kwam ze terug om dit seizoen de kleuterschool te “draaien”!
Zondagavond was iedereen uitgenodigd om in de samenkomsthal verjaardagscake en ijs te komen eten. Naar Amerikaanse gewoonte hadden een paar andere vrouwen dit georganiseerd en bekostigd. Ook de kinderen waren welkom en natuurlijk waren haar kleuters ook van de partij!

Na het smullen van de lekkernijen was er een” sing-in”. Beth is momenteel de enige hier die redelijk met de piano overweg kan en dus onze vaste pianiste is tijdens de samenkomsten en uiteraard tijdens de sing-in. Niet iedereen kon blijven,maar er waren toch een goed aantal mensen, waar we een fijn zanguurtje meehadden en zo hebben we onze God eer toegebracht.

Geen overwinning zonder strijd

En zo gaat het leven maar door. In de wereld gebeurt een heleboel, dat ons doet vermoeden dat deze  wereldtijd bezig is tot een climax te komen en zoals de Bijbel ons leert geraken we in de eindtijd. Veel  onrust en onlust. Via internet kunnen we het nieuws wat volgen. Ook hier is de "strijd" gaande. Gelukkig weten we Wie Overwinnaar is en als we op Hem, onze Heer vertrouwen en ons door Hem laten leiden, mogen we delen in die overwinning. We zien dat de vijand wel woedt en tiert en de boodschap van verlossing wil tegenwerken, maar we zien ook dat God kracht en wijsheid geeft, en alles, zelfs de tegenwerking, gebruikt tot vermeerdering van zijn eer. Uiteindelijk zal Zijn Koninkrijk komen en zullen alle volken de God van de hemel dienen.

Psalm 86:9,10
U hebt alle volken geschapen,
voor u zullen zij zich buigen,
zij komen u vereren, Heer.
Want u bent groot, u doet wonderen,
u alleen bent God.

Kleuterperikelen

Op de kleuterschool is er sinds kort een nieuw jongentje  bijgekomen. Komende week zal ik weer eens een paar plaatjes maken van de vijfjarigen. Wij hebben hier de regel dat er een bepaald percentage Papua kinderen op school mag komen vanaf de kleuterschool als hun Engels goed genoeg is.
Het nieuwe jochie is een Papua kind en woont ergens in een dorp verderop. De grootvader heeft hem hier gebracht omdat hij wil dat zijn kleinzoon een goede opvoeding en opleiding krijgt. Zijn zoon, de vader is nog erg jong en heeft blijkbaar de opvoeding een beetje aan opa overgelaten. Deze man heeft een goede baan in Kimbe, ziet er als een heer uit, en zag dat de plaatselijke scholen zijn kleinzoon nog geen discipline bij kunnen brengen.
Het is een mooi jochie en heeft duidelijk veel plezier in school. Hij kijkt alles af van de andere jochies en pakt het goed op. De eerste dagen huilde hij als zijn opa hem kwam brengen, maar dat is nu over. Hij heeft een mooie brede lach en zwaait opa uit als die vertrekt en geniet van alles. Zijn Engels moet zich nog ontwikkelen uiteraard, maar hij leert snel. Als juf Beth de Bijbelvertelling doet aan de hand van een flanelbord is hij een en al oor en doet goed mee. Discipline moet hij nog leren, want af en toe gaat hij even wat anders doen, naar de speelgoedhoek, of naar buiten. Dat kan natuurlijk niet, maar hij leert het wel. De andere kinderen hadden daar in het begin natuurlijk ook moeite mee.

Met het toezien tijdens het speelkwartier maken we ook een ontwikkeling mee. In het begin stond ik ongeveer het hele kwartier schommeltjes te duwen en leerde ik de Engelse termen voor de speeltoestellen enz. Ik vind het nog steeds heel grappig om te horen hoe die kleuters met elkaar praten en waar ze het dan over hebben.  Na verloop van tijd hadden ze mij niet meer nodig voor het duwen en speelden ze met elkaar en kijk ik op een afstandje toe.
Een van de jochies is thuis de oudste van drie, dus altijd de grootste, de beste, de sterkste, de slimste, enz. Of dit nu de oorzaak is, of dat hij toevallig ook een streberig karakter heeft, het is voor hem vaak slikken dat hij met leeftijdgenootjes niet altijd de sterkste of de snelste is. Dan kan hij helemaal verontwaardigd en zelfs boos worden.  Toen hij onlangs met een ander jongentje een wedstijdje deed op het klimrek verloor hij keer op keer. Het andere jongentje is gewoon een stuk leniger, tja, dat kan gebeuren. Maar op een zeker moment verloor onze vriend zijn zelfbeheersing en werd zo boos, dat hij op zijn tegenspeler begon in te meppen.  Toen was het tijd voor juf Roelie om in te springen. Ik heb hem rustig uitgelegd dat het helemaal niet belangrijk is of je altijd de beste, enz. bent, maar dat het belangrijkste is dat het in je hartje goed zit. Dat de Here Jezus dát belangrijker vindt. Na een  tijdje met hem gepraat te hebben zag hij dat wel in, want hij wil best luisteren en zelfs sorry zeggen als hij begrijpt dat hij fout zit. Maar ook wel eens ziet hij dat zelf niet in en kostte het mij moeite om hem zover te krijgen dat hij sorry zei. Op een andere dag klom hij met hetzelfde jongentje  op de schommel die van een autoband isgemaakt.
Per ongeluk, zonder dat hij het merkte, had hij met zijn schoen het voetje van het andere jongentje bezeerd en die begon te huilen en beschuldigde hem ervan. Maar hij beweerde bij hoog en bij laag dat hij het niet gedaan had, dus vertikte het om sorry te zeggen. Ik probeerde hem aan zijn verstand te krijgen dat hij het ongemerkt had gedaan en dat hij dan evengoed kon zeggen : ”Het spijt me dat je pijn hebt, ik had het niet gemerkt.” Maar dat bleef een brug te ver. Uiteindelijk met veel pijn en moeite kon hij over zijn lippen krijgen : “Sorry. Maar ik heb het niet gedaan!!!” Het andere jongentje is een erg lief en sociaal kind (derde in een gezin van vijf), en was al tevreden toen ik hem had getroost over zijn zere voet. Maar zo heb ik zelfs in het speelkwartiertje een opvoedende taak, en ik vind het heerlijk. Beth die dan tijd heeft om even wat klaar te zetten voor de rest van de ochtend, waardeert het buitengewoon.

Highschool

Sinco's lessen gaan gewoon door. Deze week was de slotacte van het Tropisch Regenwoud dat de leerlingen hadden bestudeerd. Zij moesten een presentatie geven en een debat voeren over het kappen van een flink stuk Tropisch Regenwoud. Er waren voorstanders en tegenstanders: Overheid, bedrijfsleven, natuurbescherming en in dit geval ook de lokale bevolking.

Het debat begon rustig maar gaandeweg kwamen de eens zo rustige leerlingen steeds scherper tegenover elkaar te staan. Uiteraard bespreken we het gromdig na om de leerlingen te leren debatteren. Het leuke was dat de video die we van de presentaties en het debat maakten ook prima gebruikt konden worden in de lessen non-verbale-communicatie. Allerlei signalen van voeten en handen die we net hadden besproken zagen we terug op de video en de "boodschap" klopte precies.

De rechtervoet met de tenen in de lucht ... Non verbale communicatie:
"Ik ga jullie nu iets vertellen waar ik goed in zit, en wat ik leuk vind"
En het klopte precies!

Met gymlessen is men nu in de fase van het ver-springen. Het zijn nog geen olympische afstanden maar het is wel leuk om te merken dat men eigen grenzen wil verleggen. Dat is een goede oefening voor het leven.

.
Het jaarboekteam met rechts het nieuwe thema "Castles"

Maandag was het Valentijnsdag. Voor ons leeft het wat minder, dus ging het een beetje langs ons heen. Maar zulke dagen zijn voor de Amerikanen erg belangrijk. De schoolkinderen hadden daar ook aandacht aan besteed en zelf kregen we een kaartje in ons postvakje van Beth met waarderende woorden.

.

Tot volgende week!
Hartelijke groeten van Sinco en Roelie!

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!